ในสามห่วงพัฒนาการนั้น เด็กที่ติดอยู่ในห่วงของ การช่วยเหลือตนเอง ส่วนมากมักจะเป็นเด็กพิเศษ แต่เด็กที่หลุดจากห่วงของการช่วยเหลือตนเองแล้วมาติดอยู่ในห่วงของ การเล่น ส่วนใหญ่คือเด็กอัจฉริยะ (ในทางวิชาการก็เรียกเด็กพิเศษเหมือนกันแต่โดยนัยแล้วต่างกันคนละขั้วเลย)
การเล่นอย่างหนึ่งของเด็กอัจฉริยะคือการใช้จินตนาการ มีเรื่องราว มีรูปแบบความคิดที่สร้างความแตกต่าง ทั้งนี้เจ้าตัวไม่รู้เลยว่าการที่เขาคิดเช่นนั้นทำให้สมองของเขาพัฒนาและมีศักยภาพมากกว่าเด็กคนอื่นๆ นานวันเข้าความชำนาญในรูปแบบความคิดนั้นๆ จึงเพิ่มพูนขึ้น เมื่อโอกาสมาถึงทุกคนรอบตัวเขาจึงรู้ว่าเขาเป็นเด็กไม่ธรรมดา
การใช้จินตนาการหรือรูปแบบความคิดอย่างหนึ่งที่น่าสนใจคือการคิดแบบ dot ซึ่งเป็นรูปแบบความคิดที่จำลองมาจากภาพการเจริญเติบโตของสมองเด็กแรกเกิดจนถึงห้าขวบ โดยแนวคิดที่ว่า เซลล์ประสาทเป็นจุดหลายๆ จุดในสมอง เมื่อแรกเริ่มนั้นต่างคนต่างลอยตัวอยู่ในช่องว่าง(หัวกะโหลก)จนกระทั่งมีความคิดแรกเกิดขึ้น การเชื่อมโยงจึงเริ่มเกิดขึ้นจากจุดหนึ่งไปยังจุดหนึ่งและจุดต่อๆ ไปตามเรื่องราวต่างๆ ที่ได้รับรู้ จุดไหนเรื่องไหนใช้บ่อยก็เกิดความจำและความชำนาญ ใช้บ่อยและใช้เชื่อมโยงกับจุดอื่นๆ ก็เกิดความรอบรู้ การคิดแบบ dot จึงเสมือนการมองไปที่จุดเริ่มต้นและค่อยๆ สร้างรูปร่าง รูปแบบ หรือเรื่องราวจากการเชื่อมโยงกันของ dot
รูปแบบพื้นฐานของ dot สองมิติ
ตัวอย่างการใช้งาน dot เช่น การวาดรูป การสร้างโมเดล การท่องสูตรคูณ ฯลฯ
