ความที่เขายังเด็กเขาจึงไม่รู้จักคำว่า
"เสียสละ"
นั่นไม่ใช่ความผิดของเด็กเพราะเกิดมาก็ต้องเรียนรู้ว่านี่มือของเรา นั่นขาของเรา
นี่ตัวของเรา ฯลฯ รู้จักแต่คำว่าของๆ เรา ทุกสิ่งทุกอย่างในโลก (ใบเล็ก) เป็นของเรา ถูกแล้วที่เขาจะไม่รู้จักคำๆ นี้
จนกระทั่งเมื่อเด็กโตขึ้นเริ่มรับรู้ผลของการกระทำ เราทำสิ่งนั้น
เราทำสิ่งนี้
ผลที่เกิดขึ้นเป็นอย่างไร
อีกทั้งผู้ใหญ่ส่งเสริมให้เด็กรับผิดชอบต่อการกระทำของตนเองบ่อยๆ เข้า จึงเริ่มสอนให้รู้จักการให้ ให้สิ่งที่เด็กรู้สึกว่าของสิ่งนั้นเป็นของๆ
เรา (พ่อแม่บางคนต้องการสอนเรื่องการแบ่งปันจึงทำของขึ้นเป็นสองกอง กองหนึ่งเป็นของเด็ก อีกกองหนึ่งบอกว่าสำหรับแบ่งปัน กองที่สองนี้เด็กไม่ได้รู้สึกว่าเป็นของๆ
เรา) เมื่อลองแบ่งปันของๆ
ตนเองให้กับผู้อื่น
ได้เรียนรู้ถึงความรู้สึกขณะแบ่งปันและผลที่ตามมาหลังจากนั้น เมื่อได้ให้อยู่เนื่องๆ ได้รับความรู้สึกที่ดีขณะให้อยู่เนื่องๆ หลายครั้งได้เห็นผลลัพธ์ที่ดีจากการแบ่งปัน
การเสียสละจะเป็นเรื่องง่ายสำหรับเด็กคนนี้ ในทางกลับกัน เมื่อไม่ได้ให้อยู่เนื่องๆ ไม่ได้รับความรู้สึกที่ดีขณะให้อยู่เนื่องๆ หลายครั้งเห็นผลเสียจากการแบ่งปัน การเสียสละจะเป็นเรื่องที่ยากสำหรับเด็กคนนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น