ดวงตาคือหน้าต่างของหัวใจ

          คำโบราณที่พูดกันมาอย่างยาวนาน  ซึ่งถ้าใครได้ลองพิสูจน์แล้วก็จะเห็นว่าจริง เพราะคนสมัยก่อนมีความเข้าใจในด้านนี้อย่างลึกซึ้ง  เขาให้สังเกตที่ดวงตาก็จะรู้ได้ว่าคิดอะไรอยู่ในขณะนั้น

          สำหรับเด็ก  เวลามองสิ่งใดก็มักจะคิดถึงสิ่งนั้น  เขามองไปเรื่อยๆ หาของที่ใช่  แล้วจึงเข้าไปหาความเพลิดเพลินหลายครั้งเด็กมองหาสิ่งเดิม ที่เคยเล่นสนุกในวันก่อน  หลายครั้งมองหาสิ่งใหม่ๆ ด้วยกำลังคิดว่า  นี่อะไร  นี่คืออะไร  และหลายครั้งมองไปสะดุดเพราะตรงจุดสนใจ...  นั่นคือจุดเริ่มต้นของการเรียนรู้ในเชิงลึก

          อะไรล่ะที่เป็นจุดสนใจสำหรับเด็ก  คือสิ่งที่เขาเคยลองเคยสัมผัสมาแล้วว่ามันสนุกให้ความสุขกับเขาได้  สิ่งนั้นแหละเป็นตัวดึงความสนใจของเขา  อย่างเช่น  เด็กที่กำลังเล่นอยู่แล้วแม่เดินมา  เด็กจะหยุดเล่นแล้วหันมามอง  เพราะแม่เป็นคนที่เคยให้ความสุข  ความอบอุ่นกับเขา  เป็นต้น

          อยากให้เขาคิดอะไร  ทำอะไร  ก็ให้เขาเห็นเยอะๆ  แล้วก็อย่าลืมแสดงให้เขาเห็นด้วยล่ะว่ามันสนุกยังไง