ครูสอนเด็กพิเศษแต่ละคนก็คล้ายกับรถแท็กซี่ที่คอยวิ่งรับเด็กๆ
ไปส่งที่ปลายทางนั่นแหละ ก่อนรับเด็กขึ้นรถก็ถามว่า
"หนูจะไปไหน" พอเด็กบอกทางแล้ว
ครูรู้จักทาง รู้ว่าทางที่จะไปนั้นราบรื่นดีจึงรับเด็กขึ้นรถแล้วพาไปส่งถึงที่ เด็กบางคนบอกทาง ครูรู้จักทางรู้ว่าทางไม่เรียบไม่ราบรื่น
ครูบางคนรับเด็กขึ้นรถพาไปส่งถึงที่แม้จะยากลำบาก แต่บางคนก็ไม่รับ(ต้องรีบไปส่งรถ) เด็กอีกคนบอกทาง ครูไม่รู้จักทาง ไม่รู้ว่าทางที่ไปนั้นราบเรียบหรือขรุขระ จึงบอกเด็กว่าไม่รู้จักทางไปไม่ได้ แต่ก็มีครูบ้าบางคนรับเด็กขึ้นมา และด้วยความเป็นเด็กที่รู้จุดมุ่งหมายแต่ไม่รู้จักทางในรถจึงมีแต่
"เด็ก และ ครูบ้า ที่กำลังมุ่งหน้าไปไหนกันก็ไม่รู้"
