ห่วงกับหายห่วง

             พื้นฐานอย่างหนึ่งของการใช้สามห่วงพัฒนาการ คือ จะต้องรู้จักห่วงใยผู้อื่น และ รู้จักว่าลักษณะอย่างไรจึงหมดห่วงได้ บางครั้งเรากังวลเกี่ยวกับคนที่เรารักในเรื่องต่างๆ ก็เพราะความเป็นห่วงเป็นใยกลัวว่าจะมีภัยจึงคิดไปต่างๆ นานา คิดว่าอาจจะเป็นอย่างนั้น เมื่อเกิดเหตุการณ์นี้จะเป็นอย่างไร จะมีทางแก้ไขได้ทันท่วงทีหรือไม่ จนกระทั่งเราได้ทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อเป็นการป้องกันภัยไว้อย่างรอบคอบแล้วเราจึงสบายใจได้ในระดับหนึ่ง และเมื่อสถานการณ์นั้นเกิดขึ้นซ้ำๆ โดยที่การป้องกันภัยที่วางไว้ได้ผลดี เมื่อเกิดสถานการณ์นั้นอีกเราก็จะสบายใจหายห่วง

 

          ในแง่ของสามห่วงพัฒนาการ ห่วงแต่ละห่วงจะถูกสร้างขึ้นมาจากเป้าหมายที่กำหนดไว้ ว่าเราต้องการฝึกเรื่องอะไร เส้นทางที่ไปให้ถึงเป้าหมายถูกกำหนดขึ้นมาเป็นห่วงแต่ละห่วง เมื่อเรานำมาเปรียบเทียบกันกับข้อความข้างต้น เป้าหมายที่เราจะฝึกคือสถานการณ์ที่เรามีความกังวลใจ การป้องกันภัยคือสามห่วงพัฒนาการ

 

          ดังนั้นเมื่อเรามีความห่วงใย เราสามารถกำหนดเป้าหมายจากความห่วงใยนั้น การทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อเป็นการป้องกันภัยถูกกำหนดขึ้นให้มีลักษณะที่ครอบคลุมโดยสามห่วงพัฒนาการ การฝึกฝน ทำซ้ำจนมั่นใจว่าเมื่อต้องอยู่ในสถานการณ์ที่เรามีความกังวลใจแล้วจะไม่มีภัยมาถึงตัว สามารถผ่านสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นได้เราจึง... สบายใจหายห่วง