สามห่วงกับความห่วงใยสามอย่าง

ความห่วงใยที่พ่อแม่ผู้ปกครองมีให้ลูกนั้นถ้านับเป็นเรื่องๆ คงมีอยู่หลายเรื่องเลยทีเดียว ทั้งในเรื่องสุขภาพร่างกาย  อาหารการกิน  ความสุขของลูกรัก  อารมณ์การเรียนรู้ ฯลฯ  มากมายนับไม่ถ้วน  และยิ่งพูดถึงเรื่องอนาคตของลูกน้อยคงสาธยายกันไม่หมดว่ามีเรื่องอะไรบ้าง  แต่ถ้าพูดถึงเรื่องของพัฒนาการนั้นเราอาจระบุได้สามเรื่องใหญ่ๆ ว่าเราควรห่วงใยเรื่องอะไรบ้างในตัวลูกรักเพื่อจะทำให้เขามีพัฒนาการในด้านต่างๆ เหมาะสมตามวัย ซึ่งในความห่วงใยแรกนั้นได้แก่เรื่องของการช่วยเหลือตนเอง การรับประทานอาหาร  อาบน้ำ  แปรงฟัน  แต่งตัว  ความห่วงใยที่สองก็คือเรื่องของการเล่นเพื่อพัฒนาการด้านร่างกาย ด้านอารมณ์  ด้านสังคม  ด้านสติปัญญา  และความห่วงใยที่สามคือเรื่องของระเบียบวินัยและความรับผิดชอบ

            ในสามความห่วงใยนี้ล้วนเกี่ยวโยงกัน  เพราะเมื่อเด็กสามารถช่วยเหลือตนเองได้พอสมควรแล้วนั่นหมายความว่าเขามีพัฒนาการทางด้านร่างกายในทางที่ดี  เนื่องจากการรับประทานอาหาร อาบน้ำ  แปรงฟัน แต่งตัว  เขาจะต้องควบคุมกล้ามเนื้อในส่วนต่างๆ  ทั้งมัดเล็กและมัดใหญ่เพื่อทำกิจกรรมให้สำเร็จ  พอช่วยเหลือตนเองได้แล้วเด็กจะพร้อมเรียนรู้สู่โลกภายนอก การออกสู่สังคมนอกบ้านนั้นเด็กจะสนุกที่ได้เล่น ได้เรียนรู้โลกที่กว้างขึ้น  รู้จักสิ่งต่างๆ  รู้จักผู้คน  ทุกอย่างที่เห็นและได้ยินล้วนน่าตื่นตาตื่นใจ 

             ดังนั้นทุกครั้งที่เด็กได้เล่น พัฒนาการทางด้านอารมณ์จะถูกพัฒนาขึ้น  ยิ่งเขาได้รู้จักอารมณ์ที่หลายหลายและรู้จักวิธีการจัดการกับอารมณ์เหล่านั้นมากเท่าไร  เมื่อเขาออกสู่โลกภายนอกเขาจะมีวิธีการเข้าสังคมที่หลากหลายขึ้นเท่านั้น  และการที่เด็กมีวิธีการจัดการกับเรื่องต่างๆ ที่หลากหลายนั้นก็เป็นเครื่องหมายหนึ่งของการแสดงออกในพัฒนาการทางด้านสติปัญญาว่าเด็กคนนั้นมีความรู้ความคิดมากน้อยเพียงใด  ทุกอย่างที่กล่าวมานี้ถ้าเด็กแสดงออกมาโดยรู้จักระเบียบวินัยต่างๆ และมีความรับผิดชอบต่อสิ่งที่ตนเองกระทำ  พ่อแม่ผู้ปกครองก็คงหมดห่วงได้...